३३.
वेणी घातली तिपेडी
त्यात गुलाबाचे फूल;
आज माफ असू द्यावी
कमीजास्त चूकभूल.
३४.
गळा उभार उघडा
लखलखता अंगार;
पाठीवर अष्टमीची
झळाळती चंद्रकोर.
३५.
तमा नाही अंधाराची
एक पणती लावू दे;
फार वाटते एकटे
हात हातात राहू दे.
३६.
मागे सारलेल्या झाल्या
मुक्या काचेच्या बांगड्या;
पण तोरड्यांनी केल्या
रुणझुणत चहाड्या.
३७.
तुझ्या कपाळाचे कुंकू
माझ्या छातीला लागले;
तेव्हापासून अवघे
माझे आयुष्य रंगले.
३८.
एकसारखे काढले
तुझ्या तिफणीने तास;
उपणत्या ओटीतून
माझ्या जिवाला उल्हास.
३९.
गेली सरोनिया रात,
नाही बोलणे सरले;
पापण्यात थेंबभर
मागे बरेच उरले.
४०.
तुझ्या असण्याने येते
घरालाही घरपण;
तुझ्या नसण्याने होते
चार भिंतीचे स्मशान.
४१.
भोग भोगता भोगता
भोग सरता सरेना;
राहे रिकामे शेवटी
मन कशाने भरेना.
४२.
माझे जळते मस्तक
फुटू पाहते क्षणात;
ठेव कपाळावरती
तुझा चंदनाचा हात.
४४.
माझे दुखता खुपता
तुझा जीव खालीवर;
देवा समोरची ज्योत
जशी हाले थरथर.
४५.
जेव्हा जेव्हा निराशेने
माझ्या मनाला घेरले;
तुझ्या हासण्याने तेव्हा
बीज आशेचे पेरले.
४६.
तिच्या हातच्या चवीने
गोड लागते भाकर;
जिच्यापुढे फिक्की देवा
तुझ्या पुढची साखर.
४७.
मला लागली ठोकर
आनंदाच्या सोहळ्यात;
घास अडला असेल
तुझ्या दाटल्या गळ्यात.
४८.
जिचा उपटला केस
तीच पापणी गळेल;
जीव एकमेकांसाठी
तसा आपला जळेल.
४९.
नको नको लावू बाई
असा कपाळाला हात;
कर जरा हसून तू
माझी सुंदर प्रभात.
५०.
असा सुखाचा संसार
वाटे शेजार्‍याला हेवा;
नाही आणखी मागणे
तुझ्या पायापाशी देवा.
५१.
सहवासात कितीक
उजळले क्षण-क्षण;
दिस,मास,साल गेले;
गेली नाही आठवण.
५२.
पायी लावून तुक्याच्या
माळ घातली गळ्यात;
मला दिसली जिजाई
तुझ्या गहिर्‍या डोळ्यात.
५३.
तूच झाली इंद्रायणी,
तूच अभंगाची वही;
माझा बुडाला दगड
तुझी तरली पुण्याई.
५४.
ओळ दिव्यांची उजळे
घरादाराचा कोपरा;
तनामनात सांडतो
लख्ख प्रकाश हासरा .
५५.
इवल्याशा पणतीने
दूर पळतो अंधार;
लढणार्‍या माणसाला
देते शुभेच्छा आधार.
५६.
नाही थांबविता आला
मला घड्याळाचा काटा;
अनवाणी पायांपुढे
माझ्या होत्या बारावाटा.
५७.
ताडामाडासारखा तू
जाई उंच गगनात;
खुरटल्या बाभळीला
नको आणू तू मनात.
५८.
एक दिसाचा अबोला
वाटे लोटलं वरीस;
अरे मरण चांगलं
अशा जगण्यापरीस.
५९.
सार्‍या जगाचा संताप
तुझ्यावर मी काढला;
तरी नेमाने ताटात
घास प्रेमाचा वाढला.
६०.
काय कोणाला सांगावे?
काय कोणाला कळेल?
दृष्टी एकमेकांकडे
पुन्हा आपली वळेल.
६१.
काय काढावे कोणाचे
उणेदुणे कोणापाशी;
तूच कितीक चांगला
जरा विचार मनाशी.
६२.
नको म्हणू कवितेला
फक्त यमकांचा खेळ;
शब्दाशब्दातून मिळे
मला जगण्याचे बळ.
६३.
तुम्ही शिकविली भाषा
तुम्ही घडविला पिंड;
शब्दाशब्दातून आता
अर्थ वाहतो उदंड.
६४.
पैशापैशाचा हिशेब
ज्याने वहीत लिहिला;
एक पैसाही सोबत
नाही मढ्यावर नेला.
६५.
कोण आहे बरोबर
काय कोणाचे चुकले;
याच वांझोट्या चर्चेत
सारे आयुष्य हुकले.
६६.
आले किती गेले किती
नाही फरक पडत;
कोणावाचून जगाचे
काही नसते अडत.
६७.
तळ हाताने झाकतो
सूर्य आपल्यापुरता;
लोक वाचतात पण
त्याच्या प्रकाशाची गाथा.
६८.
भल्या पहाटे ऎकावी
उंच स्वरात अजान;
सायंकाळी आरतीला
बंद करू नये कान.
६९.
तुझ्या अमृताची वाटी
थोडी सांडू दे ताटात;
चूकभूल माणसांची
घाल प्रेमाने पोटात.
७०.
तुझे उपकार माये
मला फेडू दे वो थोडे;
तुझ्या पायात घालू
माझ्या कातड्याचे जोडे.
Read more...७१.
जनतेची अदालत
आहे सगळ्यात मोठी;
राहे पुका‍र्‍याला उभा
जनार्दन तिच्यासाठी.
७२.
दोष नाही गवंड्याचा,
आहे मालकाची चूक;
दोन माणसात भिंत
त्याला बांधण्याचा शौक.
७३.
वाईटात दडलेले
सदा चांगले असते;
पण हरेकाच्यापाशी
तशी नजर नसते.
७४.
नको नजराणा काही
माझ्या नजरेला भेट;
वाढदिवसाला हवी
हीच साधीसुधी भेट.
७५.
काय उद्याचा भरोसा
नको पडू त्या फंदात;
आज उगवला दिस
घाल मस्त आनंदात.
७६.
एकमेकांचे स्वभाव
एकमेकांत जिरले;
चव आणते कै‍रीला
जसे लोणचे मुरले.
७७.
काय देऊ तुला सखे
साध्या शब्दांच्या शिवाय;
माझ्या लेकरांसोबत
तूच झाली माझी माय.
७८.
कर नवी सुरुवात
झाले गेले विसरुन;
अरे चालता चालता
सावरावे घसरून.
७९.
पाय ठेव बळकट
असो कठीण चढाई;
जीव जिवात असेतो
लढ रोजची लढाई.
८०.
चाल सांभाळून बाई
कर जिवाचे राखण;
उलंगल्या वावरात
उभे धारदार फणं.
८१.
मनासारखे आपल्या
जग नसते चालत;
वारा सुटल्याबिगर
पान नसते हालत.
८२.
झाले जगणे महाग
चूल पेटवावी कशी;
बिनातेलाची पणती
वातीसंगे उपवाशी.
८३.
गेली पाहता पाहता
रंधावनात जवानी;
चूल फुंकता फुंकता
आले डोळाभर पाणी.
८४.
तुझी आकाशाची माया
तुझे पृथ्वीचे सोसणे;
मनी लपवून दु:ख
जनी खुशाल हासणे.
८५.
झाले पिंपळाचे पान
डायरीत जाळीदार;
पानापानात शोधते
हरवला जोडीदार.
८६.
हवा होता जन्मभर
तुझ्यासोबत प्रवास;
तुझ्याविन कसेतरी
आता काढतो दिवस.
८७.
हीच एवढी दौलत
चारऒळी तुझ्यासाठी;
माझ्यानंतर सोबत
त्याच उभ्या तुझ्यापाठी.
८८.
केव्हातरी एकांतात
होता एक शब्द दिला;
तोच देईल एकट्या
जगण्याचा धीर तुला.
८९.
काहीतरी एकाएकी
तुला असे आठवेल;
आणि मौनाच्या काठाशी
तुझी पापणी झरेल.
९०.
माझ्या पिंडाला शेवटी
नाही कावळा शिवला;
मेल्यावर जीव माझा
होता तुझ्यात गुंतला.
याची सदस्यत्व घ्या:
पोस्ट (Atom)
